Aftellen..
Door: Lana
Blijf op de hoogte en volg Lana
25 Juni 2015 | Verenigd Koninkrijk, Fulham
Op het moment dat ik dit schrijf, zijn het nog maar 4 dagen, 6 uur, 21 minuten en zo'n 15 seconden tot ik Londen verlaat. Ik vlieg maandagavond terug en zal om half 9 landen in Eindhoven. Ik zit hier met mijn laptop op schoot, te luisteren naar foute 90s pop muziek, terwijl het lijkt alsof er een bom ontploft is op mijn kamer. Vandaag was de dag dat ik mijn koffer in zou gaan pakken. Vandaag is ook de dag dat ik daar absoluut geen zin in heb. Ik wil hier helemaal niet weg.
Oke dat laatste is niet helemaal waar, want er zijn wel een paar dingetjes waar ik naar uitkijk. De frikandellen die ik maandagavond naar binnen ga werken, eten bij Suki Yaki wat ik dinsdag meteen ga doen, maar nog veel belangrijker: mijn ouders en Milo weer zien. Die kleine haarbal is inmiddels niet zo klein meer, maar een flinke huistijger van 5.2 kilo. Ik heb hem 4 maanden niet gezien, behalve op Skype, waar hij heel snel van geleerd heeft. Zodra mijn moeder achter de computer gaat zitten, rent hij er meteen naar toe om in de kast te gaan zitten en vervolgens rustig te wachten tot hij zijn geliefde "catisfactions" krijgt. Want ja, als Milo geen snoepjes krijgt, dan blijft Milo ook niet voor de webcam zitten.
Naast het knuffelen met Milo, ga ik de eerste week thuis veel aan school werken, want ik moet nog het een en ander herkansen. Mijn stage heb ik glansrijk gehaald met een 8, dus al het harde werken van de afgelopen maanden is gelukkig niet voor niets geweest. Ik kan eigenlijk niet geloven hoe snel het allemaal gegaan is. Het lijkt echt alsof het vorige week was dat Rowie en ik hem aan het stressen waren omdat het al januari was en we nog altijd geen stage en geen huis hadden.
De afgelopen vijf maanden zijn zo ontzettend snel gegaan en zo anders verlopen als ik van te voren gedacht had. Nooit had ik van te voren verwacht dat ik hier serieus verliefd zou worden op een leuke Engelsman en daardoor mijn halve zomer vakantie weer in Engeland zou zitten. Ja mensen; Lana heeft haar ticket voor de volgende keer Londen alweer geboekt. Ik had ook nooit verwacht dat mijn stage zou verlopen zoals het gegaan is. Ik heb zoveel meer geleerd als ik van te voren gedacht had, niet alleen over het vak, maar ook over mezelf.
Zo heb ik ingezien dat ik eigenlijk veel meer van fotografie weet dan ik van te voren dacht. Ik ben een stuk technischer dan ik zelf wist. Waar ik op de Fotovakschool zeker niet een van de beste was op het gebied van technische kennis, is tijdens mijn stage meerdere keren gebleken dat ik er stiekem heel veel over weet. Ook weet ik nu heel zeker dat ik later iets met content creatie wil gaan doen. Niet alleen het bedenken van concepten, maar ook het daadwerkelijk uitvoeren daarvan.
En ik heb tijdens deze afgelopen 5 maanden alleen maar meer bevestiging gehad van iets wat ik al lang wist: Ik wil hier heel graag komen wonen en de rest van mijn leven doorbrengen. Stiekem ben ik al bezig met dingen te regelen om te kijken of ik volgend jaar weer voor een half jaar terug kan. Fingers crossed!
Ik sluit hiermee het hoofdstuk "Stage in Londen 2015" af, maar ik sla het boek niet dicht, want ik heb het gevoel dat er nog meer hoofdstukken in moeten voor ik het boek "Lana's liefde voor Londen" af kan sluiten. Hopelijk duurt het nog vele jaren voor ik het gevoel heb dat dat boek klaar is.
Allemaal bedankt voor het lezen van mijn blog, de lieve reacties en leuke berichtjes. En wie weet tot 2016 ;)
Lana
Oke dat laatste is niet helemaal waar, want er zijn wel een paar dingetjes waar ik naar uitkijk. De frikandellen die ik maandagavond naar binnen ga werken, eten bij Suki Yaki wat ik dinsdag meteen ga doen, maar nog veel belangrijker: mijn ouders en Milo weer zien. Die kleine haarbal is inmiddels niet zo klein meer, maar een flinke huistijger van 5.2 kilo. Ik heb hem 4 maanden niet gezien, behalve op Skype, waar hij heel snel van geleerd heeft. Zodra mijn moeder achter de computer gaat zitten, rent hij er meteen naar toe om in de kast te gaan zitten en vervolgens rustig te wachten tot hij zijn geliefde "catisfactions" krijgt. Want ja, als Milo geen snoepjes krijgt, dan blijft Milo ook niet voor de webcam zitten.
Naast het knuffelen met Milo, ga ik de eerste week thuis veel aan school werken, want ik moet nog het een en ander herkansen. Mijn stage heb ik glansrijk gehaald met een 8, dus al het harde werken van de afgelopen maanden is gelukkig niet voor niets geweest. Ik kan eigenlijk niet geloven hoe snel het allemaal gegaan is. Het lijkt echt alsof het vorige week was dat Rowie en ik hem aan het stressen waren omdat het al januari was en we nog altijd geen stage en geen huis hadden.
De afgelopen vijf maanden zijn zo ontzettend snel gegaan en zo anders verlopen als ik van te voren gedacht had. Nooit had ik van te voren verwacht dat ik hier serieus verliefd zou worden op een leuke Engelsman en daardoor mijn halve zomer vakantie weer in Engeland zou zitten. Ja mensen; Lana heeft haar ticket voor de volgende keer Londen alweer geboekt. Ik had ook nooit verwacht dat mijn stage zou verlopen zoals het gegaan is. Ik heb zoveel meer geleerd als ik van te voren gedacht had, niet alleen over het vak, maar ook over mezelf.
Zo heb ik ingezien dat ik eigenlijk veel meer van fotografie weet dan ik van te voren dacht. Ik ben een stuk technischer dan ik zelf wist. Waar ik op de Fotovakschool zeker niet een van de beste was op het gebied van technische kennis, is tijdens mijn stage meerdere keren gebleken dat ik er stiekem heel veel over weet. Ook weet ik nu heel zeker dat ik later iets met content creatie wil gaan doen. Niet alleen het bedenken van concepten, maar ook het daadwerkelijk uitvoeren daarvan.
En ik heb tijdens deze afgelopen 5 maanden alleen maar meer bevestiging gehad van iets wat ik al lang wist: Ik wil hier heel graag komen wonen en de rest van mijn leven doorbrengen. Stiekem ben ik al bezig met dingen te regelen om te kijken of ik volgend jaar weer voor een half jaar terug kan. Fingers crossed!
Ik sluit hiermee het hoofdstuk "Stage in Londen 2015" af, maar ik sla het boek niet dicht, want ik heb het gevoel dat er nog meer hoofdstukken in moeten voor ik het boek "Lana's liefde voor Londen" af kan sluiten. Hopelijk duurt het nog vele jaren voor ik het gevoel heb dat dat boek klaar is.
Allemaal bedankt voor het lezen van mijn blog, de lieve reacties en leuke berichtjes. En wie weet tot 2016 ;)
Lana
-
27 Juni 2015 - 10:39
Mams:
Hoi meissie,
Ja, het aftellen is weer begonnen. Voor jou niet zo leuk, maar voor ons is het weer hartstikke fijn.
Fijn dat je het zo ontzettend naar je zin hebt gehad de voorbije 5 maanden.
Het was steeds erg fijn om te horen en te zien op de Skype hoe jij het daar in Londen maakt. Ze zeggen als je kind het naar de zin heeft dan heb je het zelf ook, maar dit klopt als n bus.
Natuurlijk hebben wij je gemist, maar het is n stuk gemakkelijker als je ziet hoe fijn het voor jouw is.
De frikadellen, Milo, wij, je vrienden en alles wat je hier in Nederland dierbaar is zal er voor je zijn.
Fijn dat je nu en echte Londenaar aan de haak hebt geslagen en jammer dat je hem nu even achter moet laten.
Maar gelukkig komt ie snel naar Nederland en kunnen wij hem ook wat beter leren kennen.
Dat je je volgende ticket al weer geboekt hebt verbaasd ons niks. We weten al langer dat als het aan jou ligt je toekomst in Londen ligt.
Natuurlijk is dat voor ons niet helemaal prettig, maar zien dat het jou gelukkig maakt, maakt ook weer veel goed. Londen is niet het einde van de wereld.
Het is ook erg fijn at je de afgelopen maande jezelf nog beter hebt leren kennen en dat je met die wetenschap weer n stuk verder kunt. Waar wij kunnen zullen we je steunen.
Voor nu sluit ik en hoop je maandag weer heerlijk te verwelkomen samen met je vader.
Maak er nog n mooie dag van,
xxx mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
