Eerste stage dag

"Oke dan zie ik je maandag om 9 uur. Oh nee doe maar 10 uur. Hee weetjewat, het is zo rustig, neem maandag maar vrij, dan zie ik je dinsdag wel om 9 uur. Oh nee kom toch maar om 12 uur."
Ik zag de bui al hangen; ik zou stage gaan lopen bij een chaoot die totaal niet kan plannen. Gelukkig klonk ze wel heel aardig aan de telefoon en over de mail.

Dinsdag 10 februari, 12 uur dus. Dankzij mijn goede vriend Google Maps had ik het gebouw zo gevonden, nu het kantoor nog. Volgens de namenlijst in de hal zou het op de tweede verdieping moeten zijn. Toen ik uit de lift stapte hing er meteen een bordje: "Light studio's, this way". Nou duidelijk. Toen ik door een uitgebreid gangenstelsel liep, kreeg ik wel een beetje de bibbers. Het zag er allemaal nogal krakkemikkig uit, alsof het gebouw elk moment in elkaar kon storten (oke misschien overdrijf ik een beetje). Ik kwam aan bij twee deuren. Op de eerste stond: "Shoot in progress, please do not enter". OKe, dan is dit dus de studio. Dan moet de andere deur het kantoor zijn. Ik klopte en pakte de deurklinkt vast. Toen ik deze naar beneden deed, bleef de deur echter dicht. Oke, probleem, en nu?
Ik wist dat Francesca (mijn baas/stagebegeleider) een afspraak bij een klant had die ochtend, dus misschien was ze nog niet terug. Even een smsje sturen om te vragen waar ze blijft. Geen reactie. Kak. Daar sta je dan, op je eerste stagedag, in een vreemd gebouw waar je zo verdwaald, niet wetend wat je moet doen.

Een kleine vijf tot tien minuten later hoorde ik voetstappen. Er kwam een vrouw de hoek omgelopen die me vroeg: "Are you Lana?" Hallo baas!
Elke negatieve indruk die ik die dag gekregen heb, verdween meteen. In plaats van me formeel een hand te geven, gaf ze me een knuffel en heette ze me welkom. Ze vertelde dat het kantoor een verdieping lager zat, maar dat ze wel begreep dat het misschien een beetje verwarrend was. Ze liet me de bedrijfskantine zien (een piepklein keukentje met een magnetron, gootsteen en waterkoker) en vervolgens liepen we naar het kantoor.
Het kantoor heeft meer weg van een studentenkamer, maar wel een die toch gezellig en knus is, ondanks de beperkte ruimte en de vele spullen die er staan. Bovenin staan allerlei dozen met fotospullen, papierwerk en andere prullaria. Er zijn in totaal vier werkplekken, lekker dicht op elkaar. Sommige mensen zouden misschien gillend weg willen rennen als ze dit zien, maar ergens vind ik dit wel iets hebben. Het is in ieder geval geen koud en kil kantoor, waar iedereen afgezonderd van elkaar zit te werken.

Ik werd voorgesteld aan Dave. Dave werkt niet helemaal officieel bij The Light Studios, hij heeft namelijk zijn eigen computer repair shop, die bij vanuit het kantoor beheerd. Hij help Francesca bij het beheren van de verschillende websites die het bedrijf heeft. Daarnaast speelt hij graag World of Warcraft.
Ook hebben we een extra maatje in het kantoor: Cherry. Cherry is een mix tussen een Yorkshire terrier en een chihuahua en ondanks dat ik niet zo van de kleine hondjes ben (mopshonden uitgezonderd natuurlijk) is Cherry echt een schatje. Dat maakt het gemis van Milo misschien een beetje makkelijker (al blijft Milo natuurlijk leuker).

Na even gekletst te hebben met Francesca kwam Paul binnen. Paul is een jonge fotograaf die oorspronkelijk uit Polen komt. Hij is gespecialiseerd in fashion en product fotografie. 's Middags ben ik met Paul meegegaan om te kijken hoe hij een aantal peperdure (en stiekem best lelijke) kroonluchters fotografeerde. Daarna zijn we de studio in gegaan (die er overigens erg leuk uitziet, voldoende ruimte, veel verschillende achtergrond rollen en genoeg lampen). Ik werd ingezet als studio assistent en mocht de lampen op en afbouwen. Dit was stiekem wel weer erg wennen, want het is bijna drie jaar geleden dat ik voor het laatst in een studio gestaan heb.

We hebben nog even na zitten praten in de studio en toen heb ik meteen Francesca's dochter leren kennen, Jasmine. Jasmine is ongeveer 12 en echt een lief meisje. Ze stelde zich supernetjes aan me voor en vroeg meteen of ik haar wilde helpen bij haar huiswerk. Als het geen wiskunde was geweest had ik het nog gedaan ook, haha.

Na een lange werkdag ben ik richting huis gegaan. Dankzij mijn huisgenootjes ben ik erachter gekomen dat er een kortere route naar de stad is, namelijk een bushalte die vier minuten verderop ligt en je binnen een kwartier naar Tower Hill brengt. Tower Hill is het metrostation bij de Tower of London en je moet over de Tower Bridge om er te komen. Lekker toeristisch dus!

Tot nu toe bevalt het heel goed op stage. Francesca is ontzettend aardig en supergrappig. Elke keer als ze me een opdracht geeft vraagt ze het heel lief of ik "asjeblieft" iets wil doen. Volgens mij ga ik hier een hele leuke tijd hebben =)

xo